2 jenis undang-undang awam

Undang-undang Perlembagaan

 
    Malaysia mengamalkan Sistem Demokrasi Berparlimen di bawah pentadbiran Raja Berperlembagaan dengan Seri Paduka Baginda Yang Di-Pertuan Agong sebagai Ketua Negara. Perlembagaan negara telah digubal dengan mengadakan syarat-syarat untuk pengalaman sistem ini. Salah satu syarat sistem Demokrasi Berparlimen adalah pembahagian kuasa kepada tiga bahagian di dalam Sistem Pemerintahan Kerajaan Malaysia iaitu Badan Perundangan (Legislative), Badan Pemerintah (Executive) dan Badan Kehakiman (Judicial).

     Perkara 4 (1) menyatakan Perlembagaan ini adalah undang-undang utama Persekutuan dan apa-apa undang-udang yang diluluskan selepas Hari Merdeka dan yang berlawanan dengan Perlembagaan ini hendaklah terbatal setakat yang berlawanan itu. Perlembagaan Persekutuan mengandungi 15 Bahagian, 183 Perkara dan 13 Jadual. Bagi setiap perkara terdapat beberapa Fasal yang dijelaskan dengan terperinci sebagai garis panduan perundangan dan kepentingan rakyat.

Susunan Perkara-perkara Dalam Perlembagaan Persekutuan

Bahagian 1	Perkara 1 hingga 4 – Negeri-negeri, Agama dan Undang-undang Bagi Persekutuan
Bahagian 2	Perkara 5 hingga 13 – Kebebasan Asasi
Bahagian 3	Perkara 14 hingga 31 – Kewarganegaraan
Bahagian 4	Perkara 32 hingga 69 – Persekutuan
Bahagian 5	Perkara 70 hingga 72 – Negeri-negeri
Bahagian 6	Perkara 73 hingga 95E – Perhubungan Antara Persekutuan Dengan Negeri-negeri
Bahagian 7	Perkara 96 hingga 112D – Peruntukan-peruntukan Kewangan
Bahagian 8	Perkara 113 hingga 120 – Pilihanraya
Bahagian 9	Perkara 121 hingga 131A – Perhakiman
Bahagian 10	Perkara 132 hingga 148 – Perkhidmatan Awam
Bahagian 11	Perkara 149 hingga 151 – Kuasa-kuasa Khas Menentang Perbuatan Subversi, Dan Kuasa- kuasa Darurat
Bahagian 12 Bahagian 12B	Perkara 152 hingga 160B – Am Dan Pelbagai Perkara 161 hingga 161 H – Perlindungan Tambahan Bagi Negeri-negeri Sabah Dan Sarawak
Bahagian 13	Perkara 162 hingga 180 – Peruntukan Sementara Dan Peralihan
Bahagian 14	Perkara 181 – Perkecualian Bagi Kedaulatan Raja-raja dsb.
Bahagian 15	Perkara 182 hingga 183 – Prosiding Terhadap Yang Di-Pertuan Agong Dan Raja-raja

Jadual-Jadual

Jadual Pertama	Sumpah bagi pemohon-pemohon untuk pendaftaran atau masukan
Jadual Kedua	Kewarganegaraan dengan cara kuatkuasa undang-undang bagi orang-orang yang lahir sebelum, pada atau selepas Hari Malaysia.
Jadual Ketiga	Pemilihan Yang di-Pertuan Agong dan Timbalan Kepala Utama Negara.
Jadual Keempat	Sumpah jawatan bagi Yang di-Pertuan Agong dan Timbalan Yang di-Pertuan Agong
Jadual Kelima	Majlis Raja-raja
Jadual Keenam	Bentuk sumpah dan ikrar
Jadual Ketujuh	Pemilihan dan persaraan ahli-ahli Dewan Negara
Jadual Kelapan	Peruntukan-peruntukan yang akan dimasukkan dalam Perlembagaan-perlembagaan Negeri
Jadual Kesembilan	Senarai perundangan
Jadual Kesepuluh	Pemberian dan sumber-sumber hasil yang diserahkan kepada negeri.
Jadual Kesebelas	Peruntukan bagi Ordinan Pentafsiran dan Fasal-fasal Am, 1948 (Ordinan Malayan Union No. 7 tahun 1948) dipakai bagi pentafsiran Perlembagaan.
Jadual Keduabelas	(Dimansuhkan)
Jadual Ketigabelas	Peruntukan-peruntukan berhubung dengan persempadanan bahagian pilihanraya

Perkara 5 (1) menyatakan tiada seseorang pun boleh diambil nyawanya atau dilucutkan kebebasan dirinya kecuali menurut undang-undang. Ini bermaksud seseorang tidak boleh dibunuh dan dipenjarakan melainkan menurut undang-undang. Perkara 5 (3) pula menyatakan jika seseorang ditangkap maka ia hendaklah diberitahu dengan seberapa segera yang boleh sebab-sebabnya ia ditangkap dan ia hendaklah dibenarkan berunding dengan seorang pengamal undang-undang yang dipilih olehnya dan dibela oleh pengamal undang-undang itu.

Perkara 11 menyatakan Perlembagaan membenarkan kebebasan beragama di mana tiap-tiap orang adalah berhak menganuti dan mengamalkan agamanya. Setiap orang berhak mengembangkan agamanya namun begitu undang-undang Negeri dan mengenai Wilayah-wilayah Persekutuan Kuala Lumpur, Labuan dan Putrajaya, undang-undang persekutuan boleh mengawal atau menyekat pengembangan apa-apa iktikad atau kepercayaan agama antara orang-orang yang menganuti agama Islam.

Perkara 13 menyatakan tiada seseorang pun boleh dilucutkan hartanya kecuali mengikut undang-undang. Tiada sesuatu undang-undang pun boleh membuat peruntukan bagi mengambil atau menggunakan harta-harta dengan paksa dengan tiada pampasan yang mencukupi.

Perkara 121 menyatakan mahkamah-mahkamah persekutuan tidaklah boleh mempunyai bidang kuasa berkenaan dengan apa-apa perkara dalan bidang kuasa mahkamah Syariah.

Perkara 150 menyatakan jika Yang di-Pertuan Agong berpuas hati bahawa suatu darurat besar yang sedang berlaku dan keselamatan atau kehidupan ekonomi atau ketenteraman awam dalam Persekutuan atau mana-mana bahagiannya adalah terancam oleh kerananya, maka Yang di-Pertuan Agong boleh mengeluarkan suatu Pengisytiharan Darurat.

Perkara 152 menyebut bahasa kebangsaan ialah Bahasa Melayu. Walau bagaimanapun, Perlembagaan menyatakan kebebasan untuk menggunakan, mengajar atau belajar bahasa lain.

Perkara 153 menyatakan adalah menjadi tanggunggjawab Yang di-Pertuan Agong memelihara kedudukan istimewa orang Melayu dan bumiputra mana-mana negeri Sabah dan Sarawak dan kepentingan sah kaum-kaum lain mengikut peruntukan Perkara ini.

Perkara 181 menyatakan pengecualian bagi kedaulatan Raja-raja di mana kedaulatan, hak kedaulatan, kuasa dan bidang kuasa Raja-raja, Pembesar-pembesar Memerintah Negeri Sembilan dalam wilayah mereka masing-masing.. Tiada apa-apa pembicaraan boleh dibawa dalam mana-mana mahkamah terhadap Raja bagi sesuatu Negeri atas sifat peribadinya kecuali dalam Mahkamah Khas yang ditubuhkan dan dilantik oleh Majlis Raja-raja.

Perkara 74 menyebut Parlimen boleh membuat undang-udang mengenai mana-mana perkara yang disebutkan dalam Senarai Persekutuan atau Senarai Bersama (iaitu Senarai Pertama atau Ketiga yang dinyatakan dalam Jadual Kesembilan) dan Badan Perundangan Negeri diberi kuasa membuat undang-undang mengenai mana-mana perkara yang disebutkan dalam senarai Negeri (iaitu Senarai Kedua yang dinyatakan dalam Jadual Kesembilan) atau Senarai Bersama. Perkara 75 menyatakan sekiranya undang-undang Negeri berlawanan dengan undang-undang Persekutuan, maka undang-undang Persekutuan itu hendaklah dipakai dan undang-undang Negeri itu hendaklah terbatal setakat mana ianya berlawanan dengan undang-undang Persekutuan itu.

Perkara 160 menyebut tentang tafsiran kandungan ayat yang digunakan di dalam Perlembagaan. Klausa 2 menerangkan “Melayu” ertinya seseorang yang menganuti agama Islam, lazim bercakap Bahasa Melayu, menurut adat istiadat Melayu dan berdomisil (bermastautin) di Malaysia (Persekutuan) atau di Singapura.

Undang-undang Jenayah

Undang-undang jenayah mengkodifikasikan salah laku oleh individu terhadap negaranya. Ia bertujuan menghukum pesalah dan mengurangkan kadar jenayah menerusi ancaman hukuman yang diberikan, contohnya pencuri dihukum penjara, ini bagi melindungi masyarakat daripada ancaman pesalah laku.

Undang-undang jenayah merupakan salah satu undang-undang yang utama dan substantif bagi setiap negara. Tujuan utama kewujudan undang-undang ini adalah bagi memastikan kehidupan manusia dapat dinikmati dengan baik. Hukuman yang setimpal dijatuhkan ke atas orang yang melakkan kejahatan dan mengganggu gugat nikmat keharmonian serta ketenteraman orang lain.

Setiap jenayah mempunyai unsur-unsur jenayah. Hukuman mati boleh dikenakan kepada penjenayah yang terlibat dalam jenayah pembunuhan, pengedaran dadah, pengkhianatan dan melancarkan perang sebagai contoh terhadap Yang di-Pertuan Agong. Ini termasuklah tindakan keganasan di mana mana-mana pengganas dan sesiapa yang membantu pengganas adalah bertanggungjawab untuk menghadapi hukuman mati. Hukuman fizikal juga boleh dikenakan seperti hukuman sebatan atau cambuk. Bukti jenayah memerlukan bukti perbuatan tertentu atau elemen luar sesuatu jenayah iaitu actus reus atau “tindakan bersalah” yang ketika dibuktikan tidak dapat diragui lagi dalam kombinasi dengan mens rea iaitu “fikiran bersalah” yang menghasilkan liabiliti penjenayah dalam asas common law.

Undang-undang jenayah di Malaysia

Sumber utama undang-undang jenayah di Malaysia ialah Kanun Keseksaan (Penal Code) dan Kanun Tatacara Jenayah (Criminal Procedure Code). Kanun Keseksaan adalah undang-undang utama di mahkamah Malaysia. Kanun Tatacara Jenayah telah diisytiharkan untuk mengawal selia pentadbiran keadilan jenayah atau prosedur di Malaysia. Inter alia Kanun Tatacara Jenayah menyediakan prosedur penangkapan, pencarian, penyiasatan polis dan perbicaraan yang dijalankan di Malaysia.

Terdapat peraturan dan prosedur asas yang perlu dipatuhi dalam menahan saspek berdasarkan hak-hak individu iaitu:

1. Jika ditangkap, hendaklah diberitahu dengan beberapa segera sebab-sebab ia ditangkap dan untuk dibenarkan berunding dan dibela dengan seorang pengamal undang-undang yang dipilih olehnya. (Perkara 5 Fasal (3) Perlembagaan Persekutuan).
2. Jika ditangkap dan tidak dilepaskan dalam masa 24 jam, orang itu perlu dihadapkan ke seorang Majistret untuk ditahan lanjut.Seksyen 117 Kanun Acara Jenayah)
3. Hak untuk diberitahu samada kesalahan itu boleh dijamin atau tidak boleh dijamin.
4. Pemeriksaan am terhadap saspek dan premis dijalankan bagi tujuan penyiasatan.
5. Sebarang prosedur penahanan individu adalah berdasarkan Akta Polis 1967, Kanun Acara Jenayah dan Peraturan Lokap.

Peranan Undang-Undang Awam Dalam Keadilan Di Malaysia

Kesalahan Trafik

     Kesalahan trafik adalah kesalahan yang dilakukan di bawah Akta Pengangkutan Jalan 1987 (Akta 333) atau Akta Lembaga Pelesenan Kenderaan Perdagangan 1987 (Akta 334). Di bawah Akta-Akta ini, denda minimum adalah  RM300.00.  Ia boleh mencapai RM10,000.00 mengikut kesalahan yang dilakukan. Di dalam Akta-akta ini kesalahan yang dilakukan dibahagikan kepada tiga kategori iaitu saman boleh dikompaun, saman tidak boleh dikompaun dan kesalahan yang boleh ditangkap. Contoh kesalahan boleh dikompaun ialah gagal menunjukkan lesen memandu atau insurans apabila diminta oleh polis, warden lalu lintas atau pegawai Jabatan Pengangkutan Jalan seperti yang diperuntukkan dalam Seksyen 18(1) Akta Pengangkutan Jalan 1987. Pembayaran kompaun boleh dibayar sebelum luputnya tarikh yang telah ditetapkan di dalam notis JPJ(P)22Pin.1/94 dan Polis 257 Pin.4/95 yang telah diterima oleh anda sewaktu saman dikeluarkan.  Tetapi jika tarikh kompaun telah tamat, seseorang itu perlu dikehendaki hadir ke Mahkamah untuk dibicarakan. Ini bagi membolehkan mahkamah menjatuhkan hukuman bagi kesalahan yang dikesan

     Salah satu contoh undang-undang awam adalah subsidiary legislation atau undang-undang kecil. Perundangan kecil ini boleh dalam bentuk Peraturan-peraturan (Regulations), Kaedah-kaedah (Rules), Perintah-Perintah (Orders); atau lain-lain bentuk yang seumpamanya. Menurut seksyen 3, Akta Tafsiran 1967, “perundangan kecil” bermaksud sebarang perisytiharan, kaedah, peraturan, perintah, pemberitahuan, undang-undang kecil (by-laws) atau lain-lain instrumen yang dibuat di bawah mana-mana Akta, Enakmen, Ordinan atau lain autoriti yang sah di sisi undang-undang dan mempunyai kesan perundangan.

Kesalahan Meletak Kenderaan

     Ordinan Kerajaan Tempatan 1967 Undang-Undang Kecil (Peruntukan-Peruntukan Tempat Letak Kereta) Bandaraya Kota Kinabalu, 2003 merupakan contoh undang-undang kecil yang terpakai. Merujuk Perkara 23. Tiada kenderaan bermotor boleh diletak sedemikian dalam mana-mana jalanraya atau tempat letak kereta yang ia membentuk suatu penghalangan kepada laluan bebas lalulintas kenderaan atau pejalan kaki. Contohnya meletakkan kenderaan bermotor di tempat selain dari yang ditetapkan bagi jenis kenderaan itu dan menghalang lalulintas kenderaan seperti pengangkutan awam atau pejalan kaki. Mayor mempunyai berkuasa menyebabkan kenderaan bermotor tersebut tidak bergerak dengan mengunci kenderaan tersebut menggunakan peralatan yang difikirkan wajar. Oleh itu kadar kompaun yang dikenakan adalah tidak melebihi RM150.00 sebagaimana yang telah ditetapkan oleh Mayor untuk mengalihkan dan kenderaan bermotor tersebut. Sekiranya orang yang didapati salah tidak gagal mematuhi notis kompaun yang dikenakan. Mayor mempunyai kuasa untuk membawa kes tesebut ke mahkamah untuk dibicarakan

     Undang-undang Malaysia dikuatkuasa bagi mengamalkan satu peraturan yang dikuatkuasakan bagi tujuan mentadbir masyarakat. Undang-undang tersebut merupakan peraturan yang mentadbir tingkahlaku masyarakt. Arahan-arahan yang dikeluarkan dikuatkuasakan melalui penggunaan sekatan dan hukuman ke atas individu yang mengingkarinya. Undang-undang terbahagi kepada dua jenis utama iaitu undang-undang awam dan undang-undang persendirian. Undang-undang awam bertujuan untuk mentadbir sesebuah Negara iaitu bagi mengawal hubungan individu dengan Negara. Undang-undang ini menrangkumi undang-undang perlembagaan, pentadbiran dan jenayah. Undang-undang persendirian pula bagi menguatkuasakan hubungan antara individu berkaitan dengan hak masing-masing. Seseorang boleh untuk menuntut kerugian disebabkan pelanggaran undang-undang. Undang-undang ini merangkumi undang-undang kontrak, undang-undang tort, undang-undang amanah, undang-undang tanah, keluarga, syarikat dan perkongsian. Perbezaan ketara undang-undang awam dengan undang-undang persendirian iaitu undang-undang awam melibatkan kes-kes mahkamah di antara pihak pendakwaraya dari peguam atau pihak berkuasa yang mewakili kerajaan. Undang-undang persendirian pula melibatkan perselisihan antara dua pihak berkaitan dengan kontrak perjanjian iaitu setiap individu boleh diwakili oleh peguam masing-masing. Dalam prosiding ini pihak menuntut keadilan adalah plantif dan pihak yang didakwa adalah defendan. Dalam Perlembagaan Persekutuan Malaysia terdapat beberapa perkara perlu dipatuhi. Perlembagaan ini bertujuanm untuk pembahagian kuasa kepada badan perundangan (legislative), badan pemerintah (executive) dan badan kehakiman. Dalam udang-undang jenayah, hukuman setimpal akan dijatuhkan kepada orang yang melakukan kesalahan dengan niat menggangu gugat keharmonian dan ketenteraman orang lain. Asasnya terdapat prosedur perlu dipatuhi dalam menaham suspek melalui Perkara 5 Fasal (3) Perlembagaan Persekutuan berkenaan hak penahanan seseorang. Kesemua undang-undang ini mempunyai satu tujuan utama iaitu memberi keadilan kepada setiap masyarakat yang mempunyai hak menuntut keadilan. Kita dapat lihat Malaysia mengamalkan sistem pengadilan yang saksama dengan member peluang setiap pertikaian untuk dibicarakan.

RUJUKAN

1. BRADLEY, A. W. (1985). Constitutional And Administrative . New York: Longman.

2. Heuston, R. (1979). Essays in Constitutional Law. London: Stevens & Son.

3. Hapriza Ashari, Khairiah Soehad & Lekha Laxma (2005). Prinsip Undang-Undang Malaysia. Pahang. PTS Publications.

4. Pheng, L. M. (2003). General Principles of Malaysian Law. Selangor: Fajar Bakti.

5. Ramalingam, C. L. (2010). BDAU2103: Elements of Law. Selangor. Open University Malaysia.

6. Undang-undang (Wikipedia): Http://Ms.Wikipedia.Org/Wiki/Undang-Undang

7. Pusat Maklumat Rakyat Http://Pmr.Penerangan.Gov.My/Index.Php/Maklumat-Kenegaraan/1201-Demokrasi-Berparlimen.Html

8. Malaysia Kita Panduan Dan Rujukan Untuk Peperiksaan Awam International Law Book Services Cetakan Semula 2008

9. Perlembagaan Persekutuan (Hingga 20 Januari 2012) International Law Book Services (2012)

10. Undang-undang Jenayah Http://Ms.Wikipedia.Org/Wiki/Undang-Undang_Jenayah

11. Ordinan Kerajaan Tempatan, 1961 (Ordinan No. 11 Tahun 1961) Perintah (Penyerahan Tugas-Tugas Peruntukan-Peruntukan Tempat Letak Kereta Dan Perhentian) Pihak Berkuasa Tempatan, 1973. Undang-Undang Kecil (Peruntukan-Peruntukan Tempat Letak Kereta) Bandaraya Kota Kinabalu, 2003

12. Akta Pengangkutan Jalan 1987 (Akta 333)

13. Akta Lembaga Pelesenan Kenderaan Perdagangan 1987 (Akta 334)